Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010

Ο Θεός έκλεισε τα μάτια....

.... και με έχει αφήσει να κάνω ό, τι θέλω!!!!

Μεγάλες αλλαγές έχουν συμβεί, θα υπάρξει ενημέρωση σε επόμενο ποστ

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Αναζητήσεις στο Διαδίκτυο....

Όταν ανακάλυψα ότι έχω τη δυνατότητα να δω πως και από που μπορεί να μπει κάποιος στο μπλογκ μου ενθουσιάστηκα!!! Αποτέλεσμα ήταν εδώ και καιρό να βλέπω τις λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν σε αναζητήσεις του Ίντερνετ και οδήγησαν στο μπλογκ μου. Εδώ παρουσιάζω κάποιες:



  • Κεφάλαιο καφές
Φράσεις όπως "διαβάζω καφέ", "kafes ellhnikos flutzani", "ελληνικός καφές"¨είχαν την τιμητική τους κυρίως στις αρχές του μπλογκ. Θα κάνω πίστωση στις καφετζούδες για την βοήθειά τους στην αναγνωσιμότητα του ιστολογίου μου. 

  • Κεφάλαιο σάουνα
"σάουνα γνωριμία", "γυμνή σάουνα". Οι φράσεις αυτές σε πρώτη ανάγνωση νομίζεις ότι οδηγούν σε πονηρά σάιτ. Το μπλογκ μου είναι μπουρδέλο ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ!!! όχι κυριολεκτικά....

  • "Κρητική πολιτεία, οραματιζόμενοι την αυτονομία"
Ο Χριστός και η Μάνα Του!!!!! Στην Κρήτη έχω πατήσει το πόδι μου μόνο μια φορά και εδώ δηλώνω ότι δεν έχω καμία σκοπιμότητα να διαμελίσω τη χώρα μου και ότι δεν συμμετέχω σε καμία αυτονομιστική οργάνωση.

  • "περίεργα όνειρα"
Έχουμε περίεργο μπλογκ, σου κάνει;

  • "χρωστούμενα μαθήματα για πτυχιακή"
Πλέον δεν χρωστάω τίποτα... ΠΗΡΑ ΠΤΥΧΙΟ!!!!!

  • "γιατί ζούμε"
Επειδή τρώμε και πίνουμε νερό. Την επιλογή ενός ψυχολόγου για καμιά συμβουλή την έχουμε σκεφτεί;

  • "πανέξυπνες ερωτήσεις"
βρήκες το μπλογκ για τις κατάλληλες απαντήσεις

  • "αιώνια ψυχή ταξιδεύτρα"
Όσο και να ταξιδεύω πάντα ο θείος Γκουγκλ θα με βρίσκει...

Τρίτη 21 Σεπτεμβρίου 2010

Είναι κάποιες στιγμές....

...που σε κάνουν να σκέφτεσαι το μέλλον
...που σε γεμίζουν με έντονα συναισθήματα
...που σε καταρρακώνουν με μόνο μια σκέψη
...που ένα τραγούδι σε κάνει να νιώθεις καλύτερα
...που ένα χαμόγελο σε κάνει να πετάς
...που μια φράση σε κάνει να ξεχνάς

και να προχωράς!

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Μικρή Πατρίδα...

Άγγελος: Στην τάδε οδό, δίπλα στο νοσοκομείο
Ταξιτζής: Εντάξει...
Ραδιόφωνο: "Δεν έκανα ταξίδια μακρινά...."
..........
.........
..........
(κάποια λεπτά αργότερα):
Ταξιτζής: Τέσσερα ευρώ
Άγγελος: ....
Ταξιτζής: ΧΜΜΜΜΜ
Άγγελος: Τι σας χρωστάω; 




Σάββατο 11 Σεπτεμβρίου 2010

"Πάρε το Dewey!"

Η εμπειρία της πρακτικής μου είχε ατελείωτες ώρες διαβάσματος στο αναγνωστήριο του Αριστοτελείου… Ειδικά το μάθημα της πρακτικής, που ήταν και το τελευταίο, με την τεράστια ύλη παιδαγωγικών τάσεων και πρακτικών μας είχε αποτελειώσει! Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, είχαμε αρχίσει να κάνουμε μικρούς Πλατωνάκους (για όσους δεν γνωρίζουν, είναι κάτι ενοχλητικά διαφημιστικά χαρτάκια που διαφημίζουν έναν όμιλο «Πλάτων» και έχουν μπροστά έναν κύριο, ο οποίος έγινε η μασκότ μας).
Μέσα σε αυτήν την κούραση, συζητούσαμε με την ομάδα μου (ναι, διαβάζαμε όλοι μαζί) για το σε ποια απ’ όλες τις τάσεις ανήκει ο Dewey, ένας αμερικανός παιδαγωγός. Είχε στοιχεία από πολλές τάσεις και καταλήξαμε στο γεγονός ότι ο Dewey είναι σε σύγχυση γιατί δεν γνωρίζει που ανήκει και κάναμε διάφορα τέτοια αστεία… Μέχρι να γίνει το μεγάλο λάθος! Ένας από εμάς έκανε την κίνηση να πει: «Πάρε το Dewey!».
Γνωρίζουμε όλοι νομίζω το παιχνίδι «Πάρε τον παπά» που παίζαμε μικροί… Ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, αλλά συνοδευόταν από μια σύγχυση… Παίζαμε άπειρες ώρες… ανταλλάσσαμε συνέχεια το «Dewey”… Με αυτό δώσαμε εξετάσεις, με αυτό πήραμε τις βεβαιώσεις κτήσης πτυχίου, με αυτό κάναμε τα χαρτιά των αναπληρωτών μας (!), με αυτό συνεχίζουμε… 

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Εμπειρίες Πρακτικής: Πρωταγωνιστές


Δεν έχω κάνει ένα συγκεκριμένο ποστ ακόμα για την πρακτική μου. Ήθελα να το κάνω δεδομένου ότι ήταν αντικειμενικά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, πιο έντονες, πιο δημιουργικές και πιο ευχάριστες περιόδους της ζωής μου. Ήταν μια περίοδος που έμαθα πολλά για τη διδασκαλία, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, αλλά επίσης και για το σχολείο ως οργανισμό (πως λειτουργεί και λοιπά). Σε συζητήσεις που είχα και με άλλα άτομα από άλλα παιδαγωγικά της χώρας καταλήγω στο ότι η εμπειρία της πρακτικής όπως την ζήσαμε εμείς ήταν πολύ πιο ουσιαστική και για την μετέπειτα δουλειά μας, αλλά κυρίως πολύ ουσιαστική στον τρόπο που μας επαναπροσδιόρισε ως ανθρώπους, ως δασκάλους πια.
Σε αυτό το ταξίδι της πρακτικής είχα άλλους τέσσερις συνοδοιπόρους. Είναι τα άτομα της ομάδας μου, οι – αρχικά – άγνωστοι με τους οποίους θα έπρεπε στη συνέχεια να συνεννοηθώ για ένα εξάμηνο. Το θέμα είναι ότι η εξέλιξη της ιστορίας μας έκανε να γίνουμε φίλοι και να γελάμε απίστευτα πολλές ώρες μαζί.
Λίγα λόγια για τα παιδιά:
Δ.: Η Δ. ήταν η μόνη από τους τέσσερις που γνώριζα από πριν. Δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις, αλλά λέγαμε ένα γεια στη σχολή. Πρώτη φορά την είχα δει σε ένα μάθημα που συμμετείχαμε και οι δύο σε κάτι ομάδες διδασκαλίας. Ψαγμένη, ενημερωμένη, εναλλακτική, μα πάνω απ’ όλα συνειδητή. Αυτό που κάνει θέλει να το κάνει καλά, αλλά έχει κάποια προβλήματα με την οργάνωση του χρόνου. Το ταλέντο που έχει όμως στη διδασκαλία την κάνει να σώζει την κατάσταση την τελευταία στιγμή.  Το ότι σκέφτεται πολλά πράγματα την κάνει να φαίνεται λίγο χαμένη στον κόσμο της, αλλά κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει.
Α.: Η Α είναι ξαδέρφη της Δ. Έχει πάει στα ίδια σχολεία με τη Δ. στην ίδια σχολή και , εν τέλει, έβγαλαν και τον ίδιο βαθμό πτυχίου. Καθότι πολύ χαμηλών τόνων η Δ. η ξαδέρφη της πάντα ήταν, ή τουλάχιστον έμοιαζε, πολύ πιο δυναμική. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να  περιγράφει καταστάσεις με τις οποίες ακόμα και αν δεν είναι γελοίες θα γελάσεις. Χωρίς να είναι φυτό ήταν πάντα από τους καλύτερα προετοιμασμένους κατά τη διάρκεια της πρακτικής και αυτή που είχε τη δυναμική που χρειαζόταν η ομάδα.
Κ.: Ο Κ. ο ψηλός! Με ύψος κοντά στα 2 μέτρα ο Κ. κατάφερε να με κάνει να νιώσω για πρώτη φορά κοντός. Κοντοχωριανός, αλλά τον γνώρισα στη σχολή την πρώτη μέρα της πρακτικής. Τον είχε πάρει το μάτι μου σε ένα μάθημα – εντάξει, δεν είμαστε και πολλοί άντρες στη σχολή – αλλά όπως όλοι δεν πατούσαμε και πολύ στις διαλέξεις. Ήταν αυτός ο οποίος δούλευε πιο κοντά στον τρόπο που δουλεύω εγώ. Το κλασικό αντρικό: πρακτικό, όσο αρκεί και όχι λιγότερο ή με υπερβολές. Μου θυμίζει αρκετά τους φίλους μου από το λύκειο θα έλεγα και ήταν ο μόνος που έλεγε ναι στην πόση μπίρας μετά το μάθημα
Μ.: Με τη Μ. η αλήθεια είναι ότι άργησα να δεθώ από την άποψη ότι έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να βρούμε κώδικες επικοινωνίας. Μου φαινόταν αρκετά συντηρητική και με πολύ απόλυτες απόψεις. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει μαζί της τις πιο εποικοδομητικές συζητήσεις είτε αφορά τους μπάτσους εννοώ… τους αστυνομικούς, αλλά και τη θρησκεία. Είναι ίσως εκείνη που διάβασε περισσότερο από όλους μας και δούλεψε περισσότερο. Ήταν μάλιστα εκείνη που μας επανέφερε στην τάξη κάθε φορά που παρεκτρεπόμαστε… και ήταν πολλές αυτές οι φορές…

Νομίζω ότι μου αρέσει ως ιδέα και θα το κρατήσω όπως τα σίκουελ…