Βρίσκομαι σε μια από τις πιο δύσκολες περιόδους της ζωής μου. Στη Φιλανδία είχα κάποιες μικρές ενδείξεις ότι κάτι δεν πάει καλά, αλλά από τότε που γύρισα Ελλάδα όλα έγιναν πιο περίεργα.
Εδώ και ενάμιση χρόνο κάνω πολλά πράγματα (Εράσμους, δίπλωμα, σχολή, δουλειά, πτυχία γλωσσών και υπολογιστών, blogging) και αυτό με έκανε να βάζω κάποια πράγματα στην άκρη. Πράγματα – συναισθήματα. Υπήρξαν δύσκολες οικογενειακές καταστάσεις που ακολουθήθηκαν από δύσκολες συναισθηματικές προσωπικές μου καταστάσεις. Κοινώς ένα μπάχαλο. Με όλα αυτά που έκανα και απασχολούσα το μυαλό μου όλη την ημέρα δεν τους έδινα σημασία.
Ωστόσο, όταν γύρισα στην Ελλάδα, που μετά από πολύ καιρό κάθομαι και δεν έχω μια ρουτίνα να μου ορίζει κάτι να κάνω, άρχισα να έχω ελεύθερο χρόνο να σκέφτομαι και να αναλύω κάποια πράγματα πιο πολύ. Μετά από τραγικότητες θανάτων στην αρχή του έτους, που ακολουθήθηκαν από ατυχήματα και ψυχρολουσίες σε πολλά επίπεδα στη ζωή μου, άρχισε η κατάρρευση.
Γενικά είμαι άνθρωπος που προσπαθεί να τα βγάζει πέρα μόνος του. Ελπίζω να μη χρειαστώ βοήθεια…
Υ.Γ.: όπως λένε και κάποιοι φίλοι μου για κάποια σήριαλ: «όλα από τη ζωή είναι βγαλμένα!». Οι ίδιοι σήμερα μου είπαν μια ατάκα από το «παρά 5». «Το θάνατο δεν το νίκησε ποτέ κανείς… το ζήτημα είναι πως θα κερδίσεις τη ζωή»
τελικά είναι καλύτερα να μην έχεις χρόνο να σκέφτεσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕλπίζω και εύχομαι όλα να στρώσουν.
Ontos...afto katalaba kai ego...to zitima omos einai an den asxoleisai kai petas oles tis petres mporsta sou, kapoia stigmi den tha vreis to soro apo kotrones sto dromo sou???
ΑπάντησηΔιαγραφή