Δεν έχω κάνει ένα συγκεκριμένο ποστ ακόμα για την πρακτική μου. Ήθελα να το κάνω δεδομένου ότι ήταν αντικειμενικά μία από τις πιο ενδιαφέρουσες, πιο έντονες, πιο δημιουργικές και πιο ευχάριστες περιόδους της ζωής μου. Ήταν μια περίοδος που έμαθα πολλά για τη διδασκαλία, τόσο θεωρητικά όσο και πρακτικά, αλλά επίσης και για το σχολείο ως οργανισμό (πως λειτουργεί και λοιπά). Σε συζητήσεις που είχα και με άλλα άτομα από άλλα παιδαγωγικά της χώρας καταλήγω στο ότι η εμπειρία της πρακτικής όπως την ζήσαμε εμείς ήταν πολύ πιο ουσιαστική και για την μετέπειτα δουλειά μας, αλλά κυρίως πολύ ουσιαστική στον τρόπο που μας επαναπροσδιόρισε ως ανθρώπους, ως δασκάλους πια.
Σε αυτό το ταξίδι της πρακτικής είχα άλλους τέσσερις συνοδοιπόρους. Είναι τα άτομα της ομάδας μου, οι – αρχικά – άγνωστοι με τους οποίους θα έπρεπε στη συνέχεια να συνεννοηθώ για ένα εξάμηνο. Το θέμα είναι ότι η εξέλιξη της ιστορίας μας έκανε να γίνουμε φίλοι και να γελάμε απίστευτα πολλές ώρες μαζί.
Λίγα λόγια για τα παιδιά:
Δ.: Η Δ. ήταν η μόνη από τους τέσσερις που γνώριζα από πριν. Δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις, αλλά λέγαμε ένα γεια στη σχολή. Πρώτη φορά την είχα δει σε ένα μάθημα που συμμετείχαμε και οι δύο σε κάτι ομάδες διδασκαλίας. Ψαγμένη, ενημερωμένη, εναλλακτική, μα πάνω απ’ όλα συνειδητή. Αυτό που κάνει θέλει να το κάνει καλά, αλλά έχει κάποια προβλήματα με την οργάνωση του χρόνου. Το ταλέντο που έχει όμως στη διδασκαλία την κάνει να σώζει την κατάσταση την τελευταία στιγμή. Το ότι σκέφτεται πολλά πράγματα την κάνει να φαίνεται λίγο χαμένη στον κόσμο της, αλλά κάθε άλλο παρά αυτό συμβαίνει.
Α.: Η Α είναι ξαδέρφη της Δ. Έχει πάει στα ίδια σχολεία με τη Δ. στην ίδια σχολή και , εν τέλει, έβγαλαν και τον ίδιο βαθμό πτυχίου. Καθότι πολύ χαμηλών τόνων η Δ. η ξαδέρφη της πάντα ήταν, ή τουλάχιστον έμοιαζε, πολύ πιο δυναμική. Έχει έναν μοναδικό τρόπο να περιγράφει καταστάσεις με τις οποίες ακόμα και αν δεν είναι γελοίες θα γελάσεις. Χωρίς να είναι φυτό ήταν πάντα από τους καλύτερα προετοιμασμένους κατά τη διάρκεια της πρακτικής και αυτή που είχε τη δυναμική που χρειαζόταν η ομάδα.
Κ.: Ο Κ. ο ψηλός! Με ύψος κοντά στα 2 μέτρα ο Κ. κατάφερε να με κάνει να νιώσω για πρώτη φορά κοντός. Κοντοχωριανός, αλλά τον γνώρισα στη σχολή την πρώτη μέρα της πρακτικής. Τον είχε πάρει το μάτι μου σε ένα μάθημα – εντάξει, δεν είμαστε και πολλοί άντρες στη σχολή – αλλά όπως όλοι δεν πατούσαμε και πολύ στις διαλέξεις. Ήταν αυτός ο οποίος δούλευε πιο κοντά στον τρόπο που δουλεύω εγώ. Το κλασικό αντρικό: πρακτικό, όσο αρκεί και όχι λιγότερο ή με υπερβολές. Μου θυμίζει αρκετά τους φίλους μου από το λύκειο θα έλεγα και ήταν ο μόνος που έλεγε ναι στην πόση μπίρας μετά το μάθημα
Μ.: Με τη Μ. η αλήθεια είναι ότι άργησα να δεθώ από την άποψη ότι έπρεπε να περάσουν κάποιες μέρες για να βρούμε κώδικες επικοινωνίας. Μου φαινόταν αρκετά συντηρητική και με πολύ απόλυτες απόψεις. Η αλήθεια είναι ότι έχω κάνει μαζί της τις πιο εποικοδομητικές συζητήσεις είτε αφορά τους μπάτσους εννοώ… τους αστυνομικούς, αλλά και τη θρησκεία. Είναι ίσως εκείνη που διάβασε περισσότερο από όλους μας και δούλεψε περισσότερο. Ήταν μάλιστα εκείνη που μας επανέφερε στην τάξη κάθε φορά που παρεκτρεπόμαστε… και ήταν πολλές αυτές οι φορές…
Νομίζω ότι μου αρέσει ως ιδέα και θα το κρατήσω όπως τα σίκουελ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου