Αυτό που λέμε χαριτολογώντας με τους φίλους μου στο χωριό μου – στο οποίο βρίσκομαι εδώ και κάνα δυο βδομάδες – είναι ότι ο χρόνος εδώ είναι σχετικός! Καθότι ένα μικρό χωριό της Πίνδου, δεν έχει πολλά πράγματα να κάνει κάποιος… Πέρα από τα καφενεία των «μεγάλων» και την μία τύποις καφετέρια, το χωριό δεν έχει τα πράγματα εκείνα που θα τραβήξουν έναν νέο. Τη βγάζουμε με βόλτες στα διπλανά χωριά, που είναι μεγαλύτερα, και με καμιά εξόρμηση στο βουνό.
Τις τελευταίες μέρες η βαρεμάρα μας είχε βαρέσει κόκκινο! Περισσότερο από κάθε άλλη φορά… Εκεί όμως είναι η στιγμή που η μαγεία του χωριού μίλησε για μια ακόμα φορά. Η χθεσινή βραδιά είναι μια βραδιά που θα τη θυμάμαι όσο ζω. Δεν είναι όμως η μόνη βραδιά.
Θα θυμάμαι εκείνο το καλοκαίρι που ελλείψει αυτοκινήτου πηγαίναμε κάθε βράδυ περπατώντας στην κορυφή του απέναντι βουνού για να ανάψουμε φωτιά και να πιούμε μέχρι να ανατείλει ο ήλιος!
Θα θυμάμαι τα βράδια που ο Α. είχε πάρει το αγροτικό του θείου του και ενώ ήμαστε όλοι στην καρότσα ξεκινήσαμε να τραγουδάμε στις 3 τη νύχτα!
Θα θυμάμαι που δεν είχαμε κοιμηθεί καθόλου και πήγαμε μεθυσμένοι, ξενυχτισμένοι, κουρασμένοι κλπ κλπ σε έναν γάμο που γινόταν στο χωριό. Τίποτα δεν μας εμπόδισε να κάτσουμε και στο γλέντι…
Θα θυμάμαι που επτά άτομα μπήκαμε σε ένα αμάξι τύπου σεντάν για να πάμε βόλτα σε μια κοντινή λίμνη…
Θα θυμάμαι την ημέρα της έναρξης των Ολυμπιακών του Πεκίνου, που κοιμηθήκαμε στις 11 το πρωί και στις 2 το μεσημέρι ξυπνήσαμε για να τη δούμε. Το ίδιο πρωί είχαμε παίξει δηλωτή στο σπίτι μου… Η μάνα αφού μας είδε να παίζουμε χαρτιά… μας έκανε και πρωινό να φάμε. Ο Α. πήρε την πιο κωλόφαρδη ξερή που έχω δει ποτέ μου…
Θα θυμάμαι τη μέρα που πέθανε ο πατέρας ενός απ’ την παρέα τον τρόπο που γίναμε όλοι κουβάρι όλοι μαζί…
Λίγες μέρες αργότερα κουβάρι γιατί έφευγα για Φινλανδία…
Λίγους μήνες αργότερα κουβάρι για την επιστροφή…
Πιωμένοι το καταχείμωνο να βγάζουμε τα ρούχα μας για να αποδείξουμε ότι αντέχουμε….
Μετά από αυτό πήγαμε στην Εγνατία και κατουρούσαμε στη μέση του δρόμου…
Γιατί;;; Δεν υπάρχει άμεση απάντηση, πέρα από… το ότι το κάναμε γιατί μπορούσαμε! Όπως αργότερα θα μας αποκάλυπτε ο Γ.
Γιατί;;; Δεν υπάρχει άμεση απάντηση, πέρα από… το ότι το κάναμε γιατί μπορούσαμε! Όπως αργότερα θα μας αποκάλυπτε ο Γ.
Μπορεί κάθε χρονιά να βαριόμαστε τη ζωή μας, αλλά από κάθε χρονιά θα θυμόμαστε πράγματα τόσο όμορφα που θα σβήνουν αυτήν την αίσθηση αμέσως… Μπορεί μεγαλώνοντας να μη συμφωνούμε για το ποιο καλοκαίρι έγινε τι, καθώς από μικρά παιδιά είμαστε εδώ, αλλά όλοι μας συμφωνούμε ότι περνάμε ωραίες στιγμές…
Αυτο είναι και το θέμα! Να περνας όμορφα!! Δεν εχει σημασία το που, ούτε το πότε...σημασία έχει μόνο το με ποιους μοιράζεσαι μια στιγμή... after all...''happiness only real when shared...''
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα συμφωνήσω μαζί σου απόλυτα!!! καλώς όρισες στο μπλογκ μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεμάτο αναμνήσεις σε βρίσκω :)
ΑπάντησηΔιαγραφή