Σκέψεις

Έχω καιρό να γράψω... Συνέβησαν και πολλά, τα ξεπεράσαμε κι αυτά! Καλό είναι η ζωή να φέρνει δυσκολίες, μας κάνει πιο δυνατούς εν τέλει. Μας αλλάζει όμως; Είμαι στο γραφείο, κοιτάω το φεγγάρι να φωτίζει τα βουνά, ακούω James, πίνω ελληνικό και γράφω κλασικά εργασία τελευταία στιγμή! Τα ίδια που έκανα τον πριν κάτι μήνες, τα ίδια που έκανα πέρσι, τα ίδια που έκανα στη σχολή.

Σίγουρα οι καταστάσεις δεν είναι ταυτόσημες, αλλά παρόμοιες. Και ξαναλέω...αλλάζουμε πραγματικά; μπορεί απλά να αλλάζουμε σχήμα αλλά η ουσία να μένει ίδια. Θυμάμαι ένα παιδί - που τότε νόμιζε ότι έχει μεγαλώσει, ίσως ακόμα να μην το έχει κάνει - να γράφει πριν το ταξίδι του στη Φινλανδία, πριν καν υπάρξει, πριν καν μπει ουσιαστικά στο πρόγραμμα. Το έκανε όμως ο άτιμος! Όπως και πολλά άλλα που δεν του τα είχα, αλλά σε κάποια άλλα πράγματα θα παραμείνει χέστης...

δεν πειράζει... one step at a time! Αλλάζουμε τελικά (παρατηρείτε κι εσείς μια σχιζοφρένεια στον μπλογκερ, ε; ) και τις περισσότερες φορές προς το καλύτερο, αλλά για να πας εκεί πρέπει να κάνεις και κάποια βήματα πίσω, ώστε να υπάρχει μια ισορροπία... αν η ζωή ήταν μόνο μια ευθεία γραμμή, δεν θα τη θέλαμε.

Το πιο τρομακτικό είναι όταν το παρελθόν επιστρέφει...δηλαδή όταν λέμε επιστρέφει, είναι σα να έχουν συνεννοηθεί όλοι! Κάποιες επιστροφές είναι από αυτές που λες πόσο μικρός είναι ο κόσμος, κάποιες άλλες θα τις έκανες εσύ ο ίδιος κάποια στιγμή και κάποιες άλλες είναι απλά πολύ δύσκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου...όχι τόσο για αυτά που έγιναν, όσο για όσα επέτρεψες εσύ να γίνουν.

Δεν ξέρω αν θα μπω να ξαναγράψω σύντομα, όχι ότι δεν έχω κάτι να πω, όχι ότι δεν το θέλω... απλά κάποιες φορές η ζωή παίρνει το τιμόνι και σου πάει εκεί που θέλει. είσαι στην τροχιά σου, αλλά δεν είναι το ίδιο να κρατάς και το τιμόνι και να ελέγχεις τις ταχύτητες.....