Από Τρίτη πρακτική...

Οι επισκέψεις μου στη σχολή τον τελευταίο καιρό έχουν διπλό χαρακτήρα:

Α) Από τη μία είναι κουραστικές γιατί απαιτείται πολύ διάβασμα για και ξύπνημα πρωί… έρχεται και η πρακτική βλέπετε οπότε δεν έχουμε και χρόνο να σπαταλάμε… Ωστόσο, μπορώ να πω ότι το ευχαριστιέμαι καθώς μαθαίνουμε πολλά καινούρια πράγματα και επίσης συνειδητοποιούμε ότι ό, τι μαθαίνουμε όλα αυτά τα χρόνια δεν πάει χαμένο.

Έχουμε έναν αποσπασμένο δάσκαλο αρκετά αυστηρό θα έλεγα, αλλά από την άλλη μας κάνει καλό γιατί μας αναγκάζει να είμαστε συνεπείς (που φτάσαμε… το αυτονόητο να το επαινούμε… anyway…) με συνέπεια να κάνουμε καλή δουλειά τόσο για εμάς όσο και για τις διδασκαλίες μας.

Θα έχουμε ΣΤ’ Δημοτικού και η αλήθεια είναι ότι αγχώνομαι λίγο. Από τη μία είναι μεγάλα παιδιά οπότε δεν τους μαθαίνουμε πολλά καινούρια, αλλά σε αυτά που ήδη ξέρουνε χτίζουμε παραπάνω, αλλά από την άλλη είναι έκτη και είναι ένα βήμα πριν την εφηβεία… και δεν ξέρω και πως περνάνε εφηβεία τα παιδιά στην πόλη… και αυτό με τρομάζει περισσότερο…

Το άσχημο με όλο αυτό είναι η κούραση στο τέλος της μέρας, αλλά όταν πέφτω στο κρεβάτι και σκέφτομαι όσα έμαθα κατά τη διάρκεια της ημέρας, το αίσθημα της κούρασης δίνει θέση στην ευχαρίστηση. Δυστυχώς όχι για πολύ γιατί με παίρνει ο ύπνος αρκετά νωρίς (και όχι μόνο για τα δεδομένα μου). Όσα δεν μάθαμε τέσσερα χρόνια θα τα μάθουμε τώρα… μου έπεσαν βαριά…

Β) Από την άλλη όμως αρχίζω να νιώθω λίγο παππούς και λίγο ξένος. Πιο έντονα από κάθε άλλη φορά. Μα τυχαίνουν και όλα τα κουλά σε εμένα…

Περίπτωση πρώτη

Περιμένω στη γραμματεία της σχολής αμέριμνος. Ακούω ένα παλικάρι να ζητάει μια βεβαίωση από τη γραμματεία

«Το ΑΕΜ σας, παρακαλώ» ακούγεται η σπαστική φωνή της γραμματέως

Ανοίγει το πάσο του το παλικαράκι και σκέφτομαι ότι είναι στο σωστό δρόμο για το ΑΕΜ και ξέρει τι κάνει, αλλά ως πρωτόετο πιθανότατα δεν το θυμάται ακόμα απ’ έξω. Αφού το επεξεργαστεί λίγο, γυρνάει και μου κάνει: « Τον αριθμό μητρώου εννοεί;»

Και μένω αμιλήτου και αλάλου γωνία… Είναι δεύτερο εξάμηνο και δεν ξέρει ότι το ΑΕΜ είναι ο αριθμός μητρώου;;; πώς έδωσε εξετάσεις το Γενάρη;;; Πως έβγαλε αυτό το παιδί μόρια να περάσει παιδαγωγικό άμα δεν κόβει και λίγο;;; Τραγικό!!!

Περίπτωση δεύτερη

Είμαι στο κυλικείο της σχολής – αμέριμνος τονίζω ξανά – και πίνω τον καφέ μου. Στο ίδιο τραπέζι κάθονται φίλοι, γνωστοί και ένα άλλο πρωτόετο. Αναφέρω σε κάποια φάση τον αποσπασμένο της πρακτικής μου σε φάση «Ο αποσπασμένος σήμερα μας είπε αυτό...» . Όπου αποσπασμένος ένας δάσκαλος από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση που έχει ΑΠΟΣΠΑΣΤΕΙ, έχει έρθει με ΑΠΟΣΠΑΣΗ στο πανεπιστήμιο στο οποίο κάποιοι περνάνε με μεγάλους βαθμούς και υποτίθεται ότι ξέρουν και κάτι παραπάνω… ότι σκέφτονται κάτι παραπάνω!! Και γυρνάει το πρωτόετο και μου κάνει: « Αποσπασμένος είναι το παρατσούκλι;;;»

Μόνο από την καρέκλα δεν έπεσα… μόνο που δεν μου βγήκε ο καφές από τη μύτη… μόνο που δεν βγήκα να σκίσω το απολυτήριο λυκείου μου…

Ωστόσο, αυτό έχει και τα θετικά του. Νιώθω σοφός… Ειδικά δε όταν μιλάω για τη Φιλανδία γουρλώνουν τα μάτια τους. Από την άλλη σκέφτομαι ότι μεγάλη μπουκιά να φάω, μεγάλη κουβέντα να μην πω γιατί και εμείς έτσι παίζει να ήμασταν στο πρώτο έτος, αλλά τόσο ζαβά;;; πόσο πια.;!;!

Πολλή χολή έβγαλα και για σήμερα… Αύριο πάλι… Άντε, και ένα τραγούδι από εμένα για σας