Είναι η μοίρα της πεταλούδας όταν σχηματίσει τα φτερά της να φύγει από το κουκούλι της. Όπως είναι η μοίρα του αετού να φύγει από τη φωλιά του και να ζει μοναχικά. Η θαλάσσια χελώνα μόνη της πρέπει να βρει το δρόμο για τη θάλασσα, και πρέπει να τα καταφέρει μέσα στη νύχτα για να μην την αποπροσανατολίσει το φως της ημέρας και δεχθεί επίθεση από γλάρους.
Η φύση είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα, εγώ ξέρω όμως κάτι διαφορετικό… τα χελιδόνια γυρνάνε πάντα στη φωλιά που γεννήθηκαν.
Υ.Γ.: Ποτέ δεν γιόρτασα τη μέρα του «Αγίου Βαλεντίνου», πάντα ήμουν με φίλους αυτήν τη μέρα. Φέτος, είμαι μακριά από οποιονδήποτε μπορεί να θεωρηθεί πραγματικός φίλος – τουλάχιστον που να μπορώ να είμαι σίγουρος