Τετάρτη 30 Δεκεμβρίου 2009

4000 Χμ νότια του Joensuu...

Πέρασαν πολλές μέρες από την τελευταία ανάρτηση!!! Και όμως είμαι ακόμα εδώ! Δεν είναι ότι δεν ήθελα να γράψω κάτι στο μπλογκ.. είναι απλά ότι προτιμούσα να κοιμηθώ ώστε να αναπληρώσω κάποιες ώρες ύπνου. Μεσολάβησαν πολλά πράγματα από το τελευταίο ποστ. Αρχικά Αγία Πετρούπολη, στη συνέχεια Λαπωνία, μετά τη Λαπωνία συμμαζέψαμε τα τελευταία μαθήματα και τα χαρτιά από τα γραφεία Εράσμους και άλλα τέτοια και μετά ταξίδι επιστροφής στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα ξεκίνησε ένας δεύτερος Γολγοθάς καθώς θα έπρεπε να κάνω ανανέωση της διαμονής μου στην Εστία. Back to Greek Reality (Show…)!!!! Μου έλλειψε η ευγένεια του Φιλανδού δημόσιου υπάλληλου και γενικότερα του Φιλανδού και της Φιλανδής!!! Ακόμα και στο σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα ο κόσμος είναι μουντρούχος!!! Ενώ εκεί θα σου έλεγαν ένα “terve”, ένα “moi” βρε αδερφέ…

Τέλος πάντων… Μου αρέσει που στην Ελλάδα έχουμε όμως ένα άλλο ταμπεραμέντο και φιλότιμο που μας βοηθά να ξεπερνάμε τη γκρίνια μας!!!!!

Χαιρετισμούς από την Πίνδο και το χωριό μου!!! Χρόνια πολλά σε όλους και καλές γιορτές!!!

Υ.Γ.: Όσο για το νετ εδώ….@#$%^&&$%&$%^@%$#%#$^%$&^&%$^#%#@

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Σ.

Στην αρχή είναι η ανάγκη να αποδείξεις ότι είσαι μεγάλος

Στη συνέχεια ότι είσαι άντρας

Ότι μπορείς να τα καταφέρεις μόνος

Ότι είσαι ανεξάρτητος

Και εκεί που νομίζεις ότι μπορείς να πάρεις όλες τις αποφάσεις μόνος, σηκώνεις το τηλέφωνο: «Τι να κάνω;»

Αμηχανία… Ρωτάς δεύτερη φορά

Δεν έχουν συνηθίσει, τους είναι πρωτόγνωρο.

Δεν το έκαναν ποτέ, είναι άδικο και για εκείνους

Άδικο και για εσένα




Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου 2009

Περίεργα όνειρα...

Ήμουν στον χωριό μου. Ήταν μεσημέρι με πολύ ήλιο. Μένω στο παλιό σπίτι της γιαγιάς μου ώσπου ένας εκκωφαντικός θόρυβος κάνει την εμφάνιση του.

Βγαίνω στη βεράντα. Ακούγονται αεροπλάνα να πετάνε σε χαμηλό υψόμετρο. Είμαι τρομοκρατημένος, αλλά δεν κάνω τίποτα. Έχω παγώσει.

Όχι πολλή ώρα μετά πέφτουν οι πρώτες βόμβες. Φωτιά και μυρωδιά μπαρουτιού παντού. Να τρέξω; Δεν υπάρχει νόημα. Μπορεί να πέσει μια βόμβα οπουδήποτε.

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

"Περί έρωτος και άλλων δαιμονίων..."

Η αδρεναλίνη του έρωτα δεν συγκρίνεται με κανένα one night stand

Υ.Γ.: Τώρα πιστεύω ακόμα πιο πολύ στα θαύματα!!!

Τρίτη 1 Δεκεμβρίου 2009

Ημερολόγιο #1

Τρελαίνομαι να ενθουσιάζομαι εύκολα!! Τρελαίνομαι να κάνω όνειρα που ξέρω ότι ποτέ δεν θα γίνουν πραγματικότητα!!! Τρελαίνομαι να πιστεύω ότι μπορώ να κάνω κάτι – ενώ φαίνεται αδύνατο – και κάποιες φορές να μου κάθεται και να το παίζω έξυπνος… Όταν δεν μου κάθεται όμως έχω τη δικαιολογία ότι ήταν κάτι εξωπραγματικό!!!

Πήγα το ΣΚ σε κάτι φίλους Ισπανούς σε μια διπλανή πόλη. Δεν μιλούσαν καλά αγγλικά, αλλά μπορούσαμε να επικοινωνήσουμε και από τη στιγμή που οι άλλοι τους αντιμετώπιζαν λίγο υπεροπτικά για διάφορους λόγους κολλήσαμε!!! Δεν είχαμε βρεθεί για κάμποσους μήνες, αλλά με το που τους είδα ξανά ένιωσα τόσο όμορφα που ξέρω τώρα ότι δεν θα είναι απλά άτομα που ήμαστε μαζί στο εράσμους, αλλά κάτι το παραπάνω. Μάλιστα, εκεί βρήκα και δύο ελληνίδες με τις οποίες είχαμε μιλήσει μόνο μέσω φέισμπουκ και αυτό έγινε κυρίως λόγω των ισπανών. Και με αυτές η αλήθεια είναι ότι το δέσιμο ήταν σχετικά εύκολο. Έλληνες στην άκρη του κόσμου, με κοινά βιώματα από τον καλά συγκαλυμμένο ρατσισμό των ντόπιων, με κοινό τρόπο σκέψης τόσο σε ό, τι αφορά ιδεολογίες και τρόπους σκέψης όσο και τρόπο αντιμετώπισης των υπολοίπων και στόχων στη ζωή. Βρήκαμε και κοινούς γνωστούς! Ήταν σα να τις γνωρίζω χρόνια!!!

Με λίγα λόγια ΕΝΘΟΥΣΙΑΣΤΗΚΑ με τους ανθρώπους εκεί…!!! Και μάλιστα κανονίσαμε «Μέρα μουσακά» στα μέσα Δεκέμβρη και αν μπορέσουν οι Ισπανοί να έρθουν Ελλάδα το Πάσχα!! Θέλω και εγώ να τους επισκεφτώ κάποια στιγμή, αλλά και λόγω στρατιωτικής θητείας το καλοκαίρι δεν ξέρω αν θα μπορέσω να το κάνω. Για φέτος τουλάχιστον…

Κάνω όνειρα ότι θα ξαναβρεθώ με αυτούς τους ανθρώπους!!! Και είναι από τις λίγες φορές που το λέω, το θέλω και το πιστεύω ταυτόχρονα. Το λέμε και με άλλους Ερασμίτες, αλλά μπορεί να το λέω και να μην το πιστεύω ή να το πιστεύω χωρίς να το θέλω και πάει λέγοντας.

Ήταν πραγματικά ένα βήμα στο να νιώσω μακράν καλύτερα και να πάρω δύναμη να γράψω τα τελευταία essays που μου έχουν μείνει. Μπουχαχαχα~~!!!!!

Μεταξύ μας τώρα, το έχω γαμήσει λίγο με τις εκθέσεις και αυτά που πρέπει να κάνω, αλλά δεν πειράζει!!! Εράσμους είναι αυτό…

Την Πέμπτη πάμε στην Αγία Πετρούπολη μέχρι τις 6 Δεκεμβρίου και μετά καπάκι από τις 8 μέχρι τις 14 στη Λαπωνία!!! Το έχω κάνει το πρόγραμμά μου σκατά, αλλά μ’ αρέσει!!!! Και σκέψου ότι στις 16 είναι η μέρα μουσακά στην πόλη των άλλων παιδιών και στις 19 πετάω για Ελλάδα!!! Οπότε θα πρέπει να κάνω και τα γραφειοκρατικά!!! Τες πα… οι δύσκολες περίοδοι είναι αυτές που μας αφήνουν τους πιο πλούσιους καρπούς.


Υ.Γ.: Ο τίτλος – «Ημερολόγιο» - έχει να κάνει με το γεγονός ότι είναι πράγματα που έγραψα όχι με σκοπό να αναρτηθούν, αλλά με μορφή ημερολογίου. Ωστόσο, σκοπός του μπλογκ (τουλάχιστον αυτόν έχω εγώ με αυτό το μπλογκ) είναι να γράφω όταν θέλω και αυτά που θέλω. Άσχετα με το αν είναι πολλά, λίγα, ενδιαφέροντα ή όχι είναι τόπος έκφρασης αυτό το ρημαδο-σάιτ!!! Σαν ένα μέρος όπου φωνάζεις δυνατά να ξεθυμάνεις χωρίς επιπτώσεις!!!