Σάββατο 30 Οκτωβρίου 2010

Ενάμισο ευρώ

Ανοίγω τα μάτια και είναι επτά και μισή το πρωί, χωρίς δεύτερη σκέψη αγκαλιάζω το μαξιλάρι και γυρνάω από την άλλη.

Ξυπνάω στις δώδεκα και πετάγομαι από το κρεβάτι γιατί πρέπει να πάω στο φούρνο να πάρω ψωμί.

Μέσα στο ασανσέρ συνειδητοποιώ ότι δεν έχω ούτε πλυθεί, ούτε χτενιστεί και πέρα από το – επιμελώς – ατημέλητο λουκ που έχουν τα μαλλιά μου, υπάρχουν του πούστη οι τσίμπλες στα μάτια μου. Μάλιστα θαύμασα τον εαυτό μου με τη σβελτάδα με την οποία απαλλάχθηκα. Είχα μόλις πέντε λεπτά ξύπνιος.

Φτάνω στο φούρνο και σπρώχνω την πόρτα… τίποτα… μάλλον δεν έχω βάλει αρκετή δύναμη, σκέφτομαι… και σπρώχνω πιο δυνατά… τίποτα πάλι! Σε κλάσματα δευτερολέπτου περνάνε από το μυαλό μου οι σκέψεις:

Α. Ο φούρναρης δεν ανοίγει Σάββατο
Β.  Έχω κάνει λάθος και προσπαθώ να ανοίξω την πόρτα ενός άλλου μαγαζιού, το οποίο είναι κλειστό το Σάββατο.
Γ. Βλέπω όνειρο και σε λίγο θα ξυπνήσω και θα γελάω, κοιτώντας γύρω μου μην τυχόν και με είδε κανείς(το έχω κάνει και ας μένω μόνος).
Δ. Έχω πεθάνει και οι ιδιότητες των φαντασμάτων δεν είναι όπως στα παιδικά(εκεί πανικοβλήθηκα! Μα να μην μπορώ να περάσω μέσα από πόρτες;!)

Τον ακαδημαϊκό μου συλλογισμό διέκοψε μια φιγούρα μέσα από το μαγαζί, καθώς το παλληκάρι που δουλεύει στο φούρνο μου έκανε νόημα ότι η πόρτα ανοίγει προς τα έξω… Μπαίνω μέσα, ψελλίζω «είναι πρωί… καταλαβαίνετε» και του ζητάω το ψωμί. Βλέπω πόσα ψιλά έχω και του κάνω την κρίσιμη ερώτηση:
-          Πόσο κάνει το γαλατάκι;
-          Ενάμισο ευρώ.
-          (προσπαθώντας να καταλάβω τι μου γίνεται ξαναρωτάω) συγγνώμη, πόσο είπατε;

Ο άνθρωπος επανέλαβε ευγενικά μέχρι να καταλάβει το μοσχάρι (ο υποφαινόμενος) και πριν φύγω με ρωτάει «Δεν είσαι από εδώ φιλαράκι, ε;»
Το γαλατάκι και το μισό ψωμί είναι πια παρελθόν… την καλημέρα μου…

BONUS ΕΡΩΤΗΣΗ: Πώς γίνεται να πίνεις ένα γαλατάκι των 500ml με το καλαμάκι και να θέλεις περισσότερο, ενώ όταν το ίδιο γαλατάκι με την ίδια χωρητικότητα σου γεμίζει τρία ποτήρια και έχεις ήδη φουσκώσει από το δεύτερο;;;

Τρίτη 19 Οκτωβρίου 2010

Το αύριο....

Όλα γίνονται για αυτό το άτιμο το αύριο!!! Λοιπόν, έφτασε η μέρα και αύριο δίνω εξετάσεις για μεταπτυχιακό. Δεν είμαι όσο προετοιμασμένος θα ήθελα λόγω διάφορων πραγμάτων που συνέβησαν τον τελευταίο καιρό. Έχω και πολλούς άλλους υποψήφιους να ανταγωνιστώ. Ενιγουέι... θα το παλέψω.

"Στη ζωή σημασία δεν έχει να παίζεις με καλό χαρτί, αλλά να ξέρεις να παίζεις καλά ακόμα και με άσχημο φύλλο."

Από τώρα ονειρεύομαι τους ύπνους που θα κάνω μετά τις εξετάσεις...

Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Ο Θεός άνοιξε τα μάτια...

... και έφερε τα πράγματα πίσω στη γνωστή γκαντεμιά!

Κάποτε ένας φίλος είχε πει ότι τα όνειρα δεν χρειάζονται μόνο φτερά, αλλά και σύστημα προσγείωσης... Μέχρι τώρα ήμουν τυχερός, αλλά ο χρυσός που μας δίνουν οι νάνοι από τα παραμύθια για καλή τύχη κάποια στιγμή τελειώνει...

Όντας μακριά από τα παλιά, όλες τις παλιές συνήθειες και τις ηρεμιστικές παρουσίες της φοιτητικής ζωής, των συμφοιτητών και των λοιπών ανθρώπων που είναι κοντά σου, η σιωπή του σπιτιού μοιάζει πιο εκκωφαντική από ποτέ..

Τρίτη 5 Οκτωβρίου 2010

Απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Α.Π.Θ.

Το Τμήμα μας αντιμετωπίζει προβλήματα τα οποία απειλούν την στοιχειωδώς εύρυθμη λειτουργία του. Η απόσπαση, μέχρι σήμερα, ελάχιστων εκπαιδευτικών στο Τμήμα

1) καθιστά αδύνατη την ποιοτική πρακτική άσκηση 1.000 φοιτητών και φοιτητριών μας, αφού 4 (τέσσερις!) εκπαιδευτικοί καλούνται να καθοδηγήσουν την προετοιμασία και τη διεξαγωγή των διδασκαλιών τους στα δημοτικά σχολεία 
2) ματαιώνει τη λειτουργία εργαστηρίων υπολογιστών και φυσικών επιστημών τα οποία θα ερημώσουν, πράγμα που δεν συνιστά μόνο περιορισμό της μόρφωσης των αυριανών δασκάλων, αλλά και τεράστια οικονομική σπατάλη, γιατί τεχνολογικός εξοπλισμός δεκάδων χιλιάδων ευρώ μένει αναξιοποίητος
3) καταργεί την παροχή κοινωνικών υπηρεσιών σε ανάπηρους φοιτητές και ανάπηρες φοιτήτριες, αφού αποσπασμένοι εκπαιδευτικοί στελέχωναν το Κέντρο Ενταξιακής Πολιτικής

Αυτή η πρωτοφανής αντιμετώπιση των σπουδών των μελλοντικών δασκάλων από το Υπουργείο Παιδείας δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο.
 Όπως δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο το γεγονός ότι εξαναγκαζόμαστε κάθε χρόνο να παρακαλούμε άλλες Σχολές να μας δανείσουν αίθουσες για να κάνουμε μαθήματα.
Όπως δεν μπορεί να αφήσει κανέναν αδιάφορο το γεγονός ότι έχουμε μόλις 30 (τριάντα!) διδάσκοντες για να εκπαιδεύσουμε 2.000 ενεργούς φοιτητές.

Θέλουμε το Παιδαγωγικό Τμήμα να παράγει πραγματικούς δασκάλους και δασκάλες που θα αξίζουν τον τίτλο αυτόν. Θέλουμε δασκάλους και δασκάλες επιστήμονες που θα μπορούν να μορφώνουν όλα τα παιδιά.

Γι’ αυτό χρειαζόμαστε άμεσα την απόσπαση επαρκούς αριθμού εκπαιδευτικών. Γι’ αυτό απαιτούμε να προχωρήσει άμεσα η κατασκευή των πτερύγων του κτιρίου. Γι’ αυτό ζητούμε νέες θέσεις διδασκόντων.

Η παροχή όλων των αναγκαίων πόρων για την εκπαίδευση των φοιτητών μας από την πολιτεία δεν είναι προνόμιο ή χάρη. Αποτελεί στοιχειώδη συνταγματική υποχρέωσή της. 

Ως πρώτο δείγμα διαμαρτυρίας, στο Παιδαγωγικό Τμήμα δεν θα γίνουν μαθήματα στις 6, 7 και 8 Οκτωβρίου. Θα δώσουμε συνεντεύξη τύπου, θα κάνουμε παραστάσεις διαμαρτυρίας, εκδηλώσεις και συζητήσεις. Το μάθημα που θα διδαχτούμε και θα διδάξουμε θα έχει στο κέντρο του, για ακόμη μια φορά, τον αγώνα για μια γνήσια, ανθρωπιστική, πολύπλευρη παιδεία.    

Θεσσαλονίκη, 1 Οκτωβρίου 2010