Η εμπειρία της πρακτικής μου είχε ατελείωτες ώρες διαβάσματος στο αναγνωστήριο του Αριστοτελείου… Ειδικά το μάθημα της πρακτικής, που ήταν και το τελευταίο, με την τεράστια ύλη παιδαγωγικών τάσεων και πρακτικών μας είχε αποτελειώσει! Όπως φαίνεται και στην φωτογραφία, είχαμε αρχίσει να κάνουμε μικρούς Πλατωνάκους (για όσους δεν γνωρίζουν, είναι κάτι ενοχλητικά διαφημιστικά χαρτάκια που διαφημίζουν έναν όμιλο «Πλάτων» και έχουν μπροστά έναν κύριο, ο οποίος έγινε η μασκότ μας).
Μέσα σε αυτήν την κούραση, συζητούσαμε με την ομάδα μου (ναι, διαβάζαμε όλοι μαζί) για το σε ποια απ’ όλες τις τάσεις ανήκει ο Dewey, ένας αμερικανός παιδαγωγός. Είχε στοιχεία από πολλές τάσεις και καταλήξαμε στο γεγονός ότι ο Dewey είναι σε σύγχυση γιατί δεν γνωρίζει που ανήκει και κάναμε διάφορα τέτοια αστεία… Μέχρι να γίνει το μεγάλο λάθος! Ένας από εμάς έκανε την κίνηση να πει: «Πάρε το Dewey!».
Γνωρίζουμε όλοι νομίζω το παιχνίδι «Πάρε τον παπά» που παίζαμε μικροί… Ήταν αυτό ακριβώς το πράγμα, αλλά συνοδευόταν από μια σύγχυση… Παίζαμε άπειρες ώρες… ανταλλάσσαμε συνέχεια το «Dewey”… Με αυτό δώσαμε εξετάσεις, με αυτό πήραμε τις βεβαιώσεις κτήσης πτυχίου, με αυτό κάναμε τα χαρτιά των αναπληρωτών μας (!), με αυτό συνεχίζουμε…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου