Παρασκευή 8 Οκτωβρίου 2010

Ο Θεός άνοιξε τα μάτια...

... και έφερε τα πράγματα πίσω στη γνωστή γκαντεμιά!

Κάποτε ένας φίλος είχε πει ότι τα όνειρα δεν χρειάζονται μόνο φτερά, αλλά και σύστημα προσγείωσης... Μέχρι τώρα ήμουν τυχερός, αλλά ο χρυσός που μας δίνουν οι νάνοι από τα παραμύθια για καλή τύχη κάποια στιγμή τελειώνει...

Όντας μακριά από τα παλιά, όλες τις παλιές συνήθειες και τις ηρεμιστικές παρουσίες της φοιτητικής ζωής, των συμφοιτητών και των λοιπών ανθρώπων που είναι κοντά σου, η σιωπή του σπιτιού μοιάζει πιο εκκωφαντική από ποτέ..

6 σχόλια:

  1. εγώ πότε θα βιώσω αυτή την σιωπή του σπιτιού???

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Όλοι χρειαζόμαστε λίγη φασαρία μερικές φορές.
    Ξέρεις που να την (μας) βρείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΟΤΑΝ ΒΓΑΙΝΩ ΕΞΩ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ ΜΟΥ

    http://anisixos.blogspot.com/2010/10/blog-post_15.html

    Αξιζει να το δεις και οχι να το ζεις...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. mahler,
    πίστεψέ με δεν είναι και ό,τι καλύτερο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. dtouch3d,

    Σε πρόδωσαν οι Εκκλησιές... στην αρχή δεν είχα καταλάβει, αλλά ελπίζω να το έχω τώρα. Ξέρω που είναι η φασαρία και μάλλον θα σας έρθω το άλλο σκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. anisixos,

    πολύ ενδιαφέρον το ποστ. Μπορώ να πώ ότι μου άρεσε αρκετά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή