Κυριακή 10 Απριλίου 2011

"Μέσα στα ρούχα μου σε κρύβω σαν φωτιά...

...να χουν να λεν πως δεν σε γνώρισα ποτέ μου!"

Αυτό το τραγούδι μου έχει κολλήσει άσχημα τον τελευταίο καιρό. Ο οποίος τελευταίος καιρός είχε επισκέψεις στα νοσοκομεία, αντιβιώσεις, ιώσεις, φαρυγγίτιδες, λαρυγγίτιδες, ξανά αντιβιώσεις, κρεβάτι κλπ κλπ.

Αν εξαιρέσει κανείς τα προβλήματα υγείας - που είναι λογικά για πρώτη χρονιά στο σχολείο - αυτή η περίοδος είναι πάρα πολύ καλή, ειδικά μετά από κάποιους μήνες ψυχολογικής μιζέριας. Ανακατατάξεις σε όλους τους τομείς και αναθεωρήσεις σε πολύ μεγάλο εύρος.

Νιώθω σε έναν μεγάλο βαθμό διαφορετικός άνθρωπος. Αν έβλεπα τον εαυτό μου 7 μήνες πριν δεν θα με αναγνώριζα. Αυτό που νομίζω ότι μου στοίχισε περισσότερο είναι το απότομο της αλλαγής. Ξαφνικά, έχουμε υποχρεώσεις απέναντι στους μαθητές μας, απέναντι στους γονείς τους, απέναντι στους συναδέλφους, την πρωτοβάθμια, το ΙΚΑ (μια πονεμένη ιστορία).

Δεν θα κρύψω ότι ένα κομμάτι μου χαίρεται για τις αλλαγές αυτές. Μεγαλώνουμε και είναι μια λογική συνέπεια το να αλλάζει ο τρόπος σκέψης μας. Θέλω να ελπίζω ότι δεν θα αλλοιωθεί ο βασικός κορμός του ποιος είμαι.

Αυτό το μπλογκ έχει υπάρξει προσωπικός ψυχαναλυτής και κάποιες φορές ο καλύτερός μου φίλος. Βοηθάει το να γράφεις τις σκέψεις σου, γιατί έτσι η εικόνα των πραγμάτων γίνεται πιο καθαρή. Το ότι τον τελευταίο καιρό δεν μπαίνω συχνά είναι καθαρά και μόνο θέμα χρόνου. Θα διαβάσω σιγά σιγά τα ποστ όλων όσων μιλάμε διαμπλογκικα, ελπίζω να μην κρατηθώ ξανά τόσες μέρες μακριά...

~~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~ ~~~~~~~ ~~~~~~~~~ ~~~~~~~~~~~

Το τραγούδι είναι το κόλλημά μου τον τελευταίο καιρό:


12 σχόλια:

  1. popo ... perastika na einai ola re si .... argisan na se piasoun ola afta vevea giati sxedon teliose kai o xeimonas... megalo fili orime type xaxaxa kalh evdomada na exeis!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτή η περίοδος είναι από τις χειρότερες. Όλα τα παιδιά αρρωσταίνουν καθώς ξεθαρρεύουν με την άνοιξη, κολλάνε τα υπόλοιπα και όλα μαζί κολλάνε εμάς. Εγώ δεν έχω και τα αντισώματα, οπότε καταλαβαίνεις...

    φιλούρες και καλή εβδομάδα και από εμένα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. a na sou pw ... min mou peis oti eisai apo aftous tous daskalous pou pane gia mathma me 40 pireto!!! tha paw na organoso tous mathites sou gia andarsia! poso xeromouna otan arostene h daskala mou! afou elega "ax mia vdomada akoma na exei pireto" xaxaxaxaxaxaxaxaxa episis elpizw na eisai kaloulis kai oxi spasa@@das... :P se pirazw ! fisika ... ax eipa poso omorfh einai afti h vdomada?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Χαχαχα!!! Δυστυχώς είμαι από τους δασκάλους που πάνε με πυρετό στο σχολείο...απλά επειδή δεν έχω δικιά μου τάξη (είμαι παράλληλος δάσκαλος για ένα παιδί με αυτισμό) το παιδί μου δεν πάει σχολείο αν δεν είμαι και εγώ. Προτιμώ δηλαδή να πάω σχολείο και ας μην είμαι τόσο καλά για να μην κλείνεται στο σπίτι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. perastika grigora !!!!
    na trws kala kai ygeiina gia na exeis antiswmata !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. με το ΙΚΑ ου μπλέξεις..
    μ'άρεσε το ποστ, χαίρομαι που όλα πάνε καλά (εντάξει, εκτός από τα ιατρικά) και το βλέπεις σαν συνέπεια του να μεγαλώνεις- πολύ υγιής αντιμετώπιση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ιμερος,

    το προσπαθώ...πια! Ήταν μια περίοδος που όντως και η διατροφή μου δεν ήταν η καλύτερη. Τώρα δουλεύω πιο πολύ ταπεράκι απο τη μαμά, αλλά μαγειρεύω και εγω πιο υγιεινά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μικρέ Ναυτίλε,

    Τα ιατρικά - και το ΙΚΑ μαζί - να φύγουν και να μην ξανάρθουν!! Σε ό,τι αφορά το μεγάλωμα, πιο παλιά ένιωθα άσχημα γιατί ήμουν κλειστός χαρακτήρας και δεν ζούσα πράγματα, αλλά τώρα νομίζω ότι έχω βρει κάποιες ισορροπίες. Το μεγάλωμα είναι άσχημο όταν δεν έχει εμπειρίες και επομένως λιγότερη "σοφία"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ακουσα χθες ενα cd του Σωκρατη Μαλαμα.Συγκεκριμενα ενα με τιτλο Ο βασιλιας κι ο φυλακας.Ειναι απο τα χειροτερα cd που εχω ακουσει ποτε.Οι στιχοι θεωρω οτι ειναι αθλιοι, δηθεν και δεν εχουν κανενα απολυτως νοημα.Ειναι απλα σκορπιες λεξεις χωρις κανενα νοημα.Η μουσικη εντελως μονοτονη οπως και η φωνη του Μαλαμα.Παραθετω τους στιχους απο το τραγουδι Το μεταξι.

    Γυάλινη πόλη κι ένας άνεμος αλάνι
    σκόνη στους πάγκους,
    στις βιτρίνες και στα ράφια
    γίναν τα τάστα της κιθάρας μου ξυράφια
    κι εσύ έχεις χρόνια να κατέβεις στο λιμάνι.

    Σαν το διαμάντι
    το γυαλί μ' έχει χαράξει
    ήρθα και φεύγω μ' αδειανά τα δυο μου χέρια
    θέλει αστέρι μου ατέλειωτα νυχτέρια
    να γίνει η κάμπια χρυσαλίδα και μετάξι.

    Λερά σεντόνια σε δωμάτια νοικιασμένα
    Άργος, Μυκήνες, Σαντορίνη και Μαντείο
    όλη η ζωή μου καλώς ήρθες και αντίο
    σκόρπια στιχάκια σε πακέτα πεταμένα.

    Μορφές αγίων σ' έναν τοίχο μαυρισμένο
    στον Ιορδάνη τους τα λόγια μου βαφτίζω
    βλέπω τα αρώματα, τα χρώματα μυρίζω
    κι όλο προσμένω ένα πλοίο βυθισμένο.

    Συγγνωμη, βγαζει κανεις νοημα απο αυτο; Δε θελω να γινω κυνικος, αλλα κατι θα επινε οταν τους εγραφε; Δε θα ρωτησω τι θελει να πει ο ποιητης γιατι θεωρω οτι ο ποιητης δε θελει να πει απολυτως τιποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Απολύτως σεβαστή η άποψή σου. Όπως και όποιου άλλου διαφωνεί. Και εγώ πιστεύω ότι πολλές φορές οι "κουλτουριάριδες" γράφουν απλά για να γράψουν και επειδή έχουν την ταμπέλα του "έντεχνου". Ωστόσο, νομίζω ότι τα τραγούδια δεν πρέπει αν σου δίνουν πάντα μασιμένη τροφή..και εκτιμώ ότι τα τραγούδια του Μάλαμα το κάνουν, τα περισσότερα τουλάχιστον.

    Πάντως, πολύ ενδιαφέρουσα η άποψή σου και τη συμμερίζομαι σε έναν βαθμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Τα τραγουδια του Μαλαμα δινουν μασημενη τροφη;;; Τα αλλα τοτε τι κανουν;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. δεν το διατύπωσα σωστά, το αντίθετο εννοώ..ότι ο Μάλαμας μου αρέσει γιατί έχει τραγούδια που δεν δίνουν μασημένη τροφή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή